De drie nieuwe magneetsystemen van de Goldring E-serie presteerden uitstekend in de groepstest bij lowbeats.de:
“Het E1-systeem klonk hoorbaar beter dan de CD-kwaliteit, wat al een aankoopargument is. Het geluid had meer druk; de baslijnen van Paul McCartney schitterden door precisie en kracht. Je hoort hier duidelijk dat de meester zijn beroemde Höfner-bas had ingewisseld voor een Rickenbacker-model – de diepte had meer punch, wat recht in de maagstreek raakt. Maar: de resolutie van midden- en hoge tonen heeft zijn grenzen. Het E1 mist het laatste beetje analytische scherpte.
Met de E2 gaan we 30 euro omhoog. Dit zal geen echte vinylliefhebber afschrikken. We hebben nu de 100 euro bereikt. Het herkenningsteken: een groene naaldhouder. Goldring vertrouwt hier opnieuw op een sferische naaldslijping, alleen de cantilever is vervangen. De diamant wordt vastgehouden door een kleine aluminium pen. Verandert dit de geluidskwaliteit? We zijn kritisch en zeggen: nauwelijks. De basaanwezigheid fascineerde ons opnieuw, evenals deze rijk-vlezige klank in de middentonen. Maar qua analyse verricht de E2 geen wonderen. De ruimtelijkheid was goed, maar had nog beter kunnen worden uitgelicht. Duidelijk beter dan de E1, maar niet perfect. We waren benieuwd naar het maximale model van de E-serie.
De E3 vormt de hoogste klasse. De interne generator is identiek, maar hier wordt een aluminium cantilever gecombineerd met een super-elliptische naald. Goldring vraagt hiervoor 130 euro – bijna het dubbele van de E1. En toch moet ik zeggen: het is de moeite waard om voor een E3 te sparen. Alleen dit model biedt een fijne resolutie, waarbij stemmen sprankelen en de afmetingen van de opnameruimte zichtbaar worden. Zonder twijfel het vlaggenschip van de reeks. Het grootste voordeel was de fijn-dynamische weergave. Het volledige geluidsbeeld had meer tempo dan dat van de broers en zussen.
Lees hier de volledige tests in het Duits Handelaar zoeken
